Unutmak mı daha zor,
Unuttuğunu sanmak mı?
Yoksa unuttum derken,
İçten içe yanmak mı?..

Ben seni unuttukça,
Karanlık bile üşüyor.
Umutlarımda sen gibi,
Zamana yenik düşüyor.

Beyoğlu'nun hazin sokaklarındayım,

Bir şarkı çalıyor usulca.

Sanki sesini duyuyorum,

Şarkı dön diyip susunca.

Şimdi yüreğimdeki yangın,
Yağmur yağmış gibi boğuk.
Çünkü artık bakışların,
Kardan bile daha soğuk.

Bugünde kapalı gökyüzü,

Ve yağıyor mahzun kar.

Beyaza boyasa da her gözü,

Sensiz bitmez karanlıklar.

OYSA KALAN KAYBEDEN

Kimse kalmadı affeden,

Gitmezdi seven eskiden.

Şimdi gerekli bir beden ve,

Gitmek için bir neden.

Kalmadı hiç sen ve ben,

Herkese aşk bir dümen.,

Sanki duramaz sevmeden de,

Kimse inmez sahneden.

Özlemek der kahreden,

Unutup geçer hemen.

Sevdim sanır sahiden de,

Seven unutmaz harbiden,

Tanıdım der bilmeden,

Gönlüne hiç girmeden.

Sahiplenir der benim be,

Daha yüzünü görmeden.

Unutulur hep sabreden,

Bahane bulunur haybeden.

Susamaz git demeden de,

Oysa kalan kaybeden.

KOLAY DEĞİL

Kolay değil seni anlatmak.
Bir hayalden daha uzak olup,
Her hücremden daha yakın olmanı.
Ve kolay değil gözlerine bakmak.
Sonsuzluğa teslim olup,
Ruhumu benden almanı.

Kolay değil seni anlatmak.
Umutlarıma güneş olup,
Yalnız geceleri doğmanı.
Ve kolay değil sende batmak,
Ay gibi gece dolup,
Gündüzleri kaybolmanı.